10.Czym jest adres MAC
Adres MAC (ang. MAC address) jest 48-bitowy i zapisywany jest heksadecymalnie (szesnastkowo).Jest to adres fizyczny danego sprzętu. Pierwsze 24 bity oznaczają producenta karty sieciowej, pozostałe 24 bity są unikatowym identyfikatorem danego egzemplarza karty. Na przykład adres 00:0A:E6:3E:FD:E1 oznacza, że karta została wyprodukowana przez Elitegroup Computer System Co. (ECS) i producent nadał jej numer 3E:FD:E1. Czasami można się spotkać z określeniem, że adres MAC jest 6-bajtowy. Ponieważ 1 bajt to 8 bitów, więc 6 bajtów odpowiada 48 bitom. Pierwsze 3 bajty (vendor code) oznaczają producenta, pozostałe 3 bajty oznaczają kolejny (unikatowy) egzemplarz karty. Nowsze karty ethernetowe pozwalają na zmianę nadanego im adresu MAC.
20.Jakie adresy zarezerwowane są dla sieci lokalnych?
Na żądanie IETF, IANA zarezerwowała niektóre pule adresów do użytkowania prywatnego i opublikowała je w RFC 1918
| Adres sieci | Maska sieci | Dostępne adresy | Liczba adresów IP | Adres rozgłoszeniowy |
|---|---|---|---|---|
| 10.0.0.0 | 255.0.0.0 (8 bitów) | 10.0.0.1 – 10.255.255.254 | 2563 | 10.255.255.255 |
| 172.16.0.0 | 255.240.0.0 (12 bitów) | 172.16.0.1 – 172.31.255.254 | 16*2562 | 172.31.255.255 |
| 192.168.0.0 | 255.255.0.0 (16 bitów) | 192.168.0.1 – 192.168.255.254 | 2562 | 192.168.255.255 |
30.W jakich jednostkach podajemy szybkość przesyłu danych przez sieć?
Sieć komputerowa jest to połączenie ze sobą komputerów (oraz innych urządzeń) w celu wymiany informacji. Wymiana ta odbywa się z daną prędkością, która określa ilość przesłanych danych w jednostce czasu. Podstawową jednostką służącą w informatyce do zapisu danych jest 1 bit[b], zatem w zapisie prędkości, z jaką dane w sieci są przesyłane, stosuję się określenie bity na sekundę (b/s lub też bps – bit peer second).
Oczywiście 1 bit informacji to bardzo mało, dlatego też w określaniu prędkości stosuje się jego wielokrotności. Powinny one być już Wam znane z określania np. pojemności dysków czy pamięci operacyjnych, są nimi Kilo, Mega, Giga, Tera, Peta. Pierwsze 3 przeliczniki przedstawiają się w liczbach następująco:
1 Kilobit (1 Kb/s lub 1 Kbps) – 1024 bity/s (210)
1 Megabit (1 Mb/s lub 1 Mbps) – 1024 Kb/s – 1 048 576 bity/s (210*210)
1 Gigabit (1 Gb/s lub 1 Gbps) – 1024 Mb/s – 1 048 576 Kb/s – 1073741824 bity/s (210*210*210)
40.Jakie sposoby są wykorzystywane aby zapobiec brakowi wolnych adresów IP?
Ze względu na marnotrawstwo oraz niespodziewanie duże zapotrzebowanie na adresację internetową z całego świata zmieniono zasady i powołano do życia organizacje regionalne, których zadaniem stało się nadzorowanie wykorzystania dostępnych adresów. Jednym ze sposobów oszczędzania adresów stało się także ponowne wykorzystanie adresów, które z jakichś powodów zostały zwolnione. To już codzienna praktyka dostawców Internetu. W początkowym okresie (2004) powodowało to problemy [1]. Aktualnie cały internet oparty jest na routing-u bezklasowym CIDR,a klasy adresowe zastąpiono pulami adresowymi przyznawanymi dowolnie na podstawie adresu sieci i maski.Obecnie pule adresowe przydzielane są organizacjom regionalnym, te dalej rozdzielają je do ISP, a następnie ISP przydzielają adresy swoim klientom. Duży nacisk kładzie się na wykorzystywanie mechanizmów NAT, umożliwiających korzystanie z jednego adresu zewnętrznego przez wiele urządzeń posiadających adresy lokalne. W ten sposób ogranicza się przydzielanie adresów urządzeniom (tj. drukarki, punkty dostępowe, itp.) działającym jedynie w obrębie zamkniętych sieci.
Istnieją koncepcje, według których każde urządzenie elektroniczne ma zostać podłączone do Internetu. W takiej sytuacji pula adresów IPv4 będzie stanowczo za mała. Z tego powodu następuje powolna migracja z protokołu IPv4 na IPv6, który zwiększy pulę dostępnych adresów 1029 razy.
50.Jakie dwa protokoły wykorzystuje się w warstwie transportowej?
Warstwa transportowa segmentuje dane oraz składa je w tzw. strumień. Warstwa ta zapewnia całościowe połączenie między stacjami: źródłową oraz docelową, które obejmuje całą drogę transmisji. Następuje tutaj podział danych na części, które są kolejno indeksowane i wysyłane do docelowej stacji. Na poziomie tej warstwy do transmisji danych wykorzystuje się dwa protokoły TCP (ang. Transmission Control Protocol) oraz UDP (ang. User Datagram Protocol). W przypadku gdy do transmisji danych wykorzystany jest protokół TCP stacja docelowa po odebraniu segmentu wysyła potwierdzenie odbioru. W wyniku niedotarcia któregoś z segmentów stacja docelowa ma prawo zlecić ponowną jego wysyłkę (kontrola błędów transportu). W przeciwieństwie do protokołu TCP w protokole UDP nie stosuje się potwierdzeń. Protokół UDP z racji konieczności transmisji mniejszej ilości danych zazwyczaj jest szybszy od protokołu TCP, jednakże nie gwarantuje dostarczenia pakietu. Oba protokoły warstwy transportowej stosują kontrolę integralności pakietów, a pakiety zawierające błędy są odrzucane.
